Bu yazı okunurken Burhan İşiyok – Güneşin Sesi dinlenilmesi tavsiye edilmektedir.
Bir stadın etrafını dört kere hafif tempoda turladıktan sonra aldığım o ılık duşu düşünüyorum, onun üstüne içtiğim soğuk suyu.
Yaz mevsimini düşünüyorum mesela. Sıcakta metroya yetişmeye çalışırken koştur koştur kan ter içinde kaldıktan sonra eve varışımı. Eşofmanlarımı çekip rahat rahat soğuk içeceğimi yudumladığım anı düşünüyorum. Balkona oturmuşum efil efil esiyor, tenimde hissediyorum.
Sonrasında Bir Eylül sabahı geliyor aklıma. Sabah uyandığımda hava hafif karanlık, gün doğmak üzere. Pikeme sarılı vaziyette uyanıyorum, hafif üşümüş şekilde. Hava artık sıcaklığını yitirmiş. İnce uzun kollu kıyafetlerin tenimize dokunmaya başladığı dönemlere giriyoruz. Yürüyorum, işe yetişmeye çalışırken, bir yandan esen o hafif hava tenimde çok hoş bir his bırakıyor. Bir yandan yeni doğmaya başlayan güneş tüm ışıltısıyla sadece beni selamlarcasına gökyüzünde yerini almaya başlıyor. Anne with an E dizisindeki küçük kızın dağ bayır dinlemeden her şeye selam vererek konuşarak yürüdüğü sahne geliyor aklıma, gülüyorum. Sonra güneşi selamlıyorum ben de.
Sonrasında iş çıkışı kendimi pazarda buluyorum. Herkes bir koşturmaca bir yere yetişme çabası içerisinde. Her yer tıklım tıklım. Okullar da açılmış tabi etrafta öğrenci çok, memur kesimi tam anlamıyla meydanlarda yerini almış. Tatillerden herkes dönmüş. O kalabalık içinde sakin sakin yürümeyi alışverişimi yapmayı seviyorum. Hafif yorgunluk eşliğinde kulağımda kulaklık, hafifçe anahtarımın şıngırtısı beliriyor.
Sonbahar Akşamı, arkadaşlarımla kaliteli, hoş bir kahve sohbeti sonrası eve dönüş yolu. Arka fonda çalan hafif slow şarkılar eşliğinde camı açıyoruz. Tenimde hissettiğim o rüzgar ile birlikte özgürlük hissi.
Ve bunların hepsi bana Ankara’yı hissettiriyor, hatırlatıyor. Yaşadığımı, nefes aldığımı, heveslerimi, isteklerimi, hedeflerimi. O keşmekeş düzen içinde var olduğumu, istersem her şeyi yapabileceğimi. Nerde olmak istediğimi görüyorum. Çok istediğim şeyi elde etmenin tatlı hazzını yaşıyorum. Çünkü Ankara’dayım, kendi hayatımı kurup istediğim düzen içinde o çarkı çeviriyorum. Mutluyum.
Bir şarkı ve daha betimlemeleye kalksam onlarca methiye düzebileceğim bir duygu yoğunluğu.
İşte böyle bir şey. Her şey bir cesaretle başlar. İyi ki dediğim ve hayatımın dönüm noktalarından biri olan bu gün için bu yazıyı buraya bırakıyorum. (19.09.2023)
Hayat enerjinizi kaybetmeden
Sağlıkla ve huzurla