Öyle bir konu var ki doğru bir şekilde hayata geçirildiği vakit anlamını tamamiyle koruyor, ama en ufak bir çizgiden sapmayı ver ki o anda da her şey insana ıstırap çektiriyor. İletişim mi kuruyorsun çile mi çekiyorsun belli olmayan bir durum içerisinde olmak en son isteyeceğim şey olmuştur her zaman.
Hiç unutmam üniversitede üçüncü sınıftayken çok keyifle almış olduğum bir ders vardı. Proje yönetimi. Hocamız dersin başında proje nedir diye sormuştu. Sorunun cevabı proje her şeydi. Şimdi ben de size soruyorum. İletişim nedir? Cevaplıyorum. Bence iletişim her şeydir. Göz göze gelmiş olduğunuz herhangi bir canlıyla o anda iletişim kurmaya başlamış olursunuz ve bunun için konuşmaya veya jest ve mimiklerinize ihtiyacınız yoktur.
Özellikle meslek gruplarını kadraj altına alarak bu konuyu düşünmek istedim. Her şeyin temelinin atıldığı, tüm alışkanlıklarımızı o dönemde kazandığımız bir dönem var ki o da şüphesiz ilkokul yıllarıdır. Her ne kadar aileden alınan terbiye görgü yeterli seviyede olsa da, bir çocuğun topluma kazandırılması için insanlarla iç içe yaşamanın ne demek olduğunu bilmesi için okulda eğitim alması şart. Öğrenim görmesi ilerlemesi de tabi ki cabası. Şimdi şöyle ki etrafımda bulunan insanlara baktığım zaman özellikle çok farklı izlenimlere sahibim. Bir erkek var. Bir kadın ile nasıl konuşulması gerektiğini bilmiyor. Yemek yeme tarzından tut oturma şekline varana kadar, kullanmış olduğu sözcük dağarcığından tut kültür seviyesine kadar bir insanı ölçme tartma kategorileri olabilir. Çok daha karmaşık düşünebilen bir varlık düşün, kadın. Karşıdaki kişi anında mesaj atmadı diye sinir krizlerine girecek kadar fevri. Konuşabildiği konuların sadece kendi hayallerinden ibaret olduğu. Kadın erkek diye ayırt etmek de istemiyorum aslında. Direkt bir varlık düşünün. Dünya gündemini takip edemeyen. Bir şeyler okumayı, izlemeyi sevmeyen yani kendini geliştirme konusunda kapıları tamamen kapalı olan. Gayesinin sadece saatimi doldurayım maaşımı alayım düşüncesinde olan. Bu mudur ya? Budur. Size yemin ediyorum bu saydıklarımın hepsine sahip, cidden hayalinin istediğinin amacının öğretmenlik olmadığı insanları parmakla gösterebilirim.
Gerek ben, gerek ailemden herhangi biri hastalandığında gideceğim hastaneyi, doktorun gelmişini geçmişini tahsilini ivini civiğini her şeyini araştırıyorum. Söz konusu olan çocuk ise sağlık olduğu zaman da eş değerde olan bir kavramdır. Kusura bakmayın. Örneği kendi üzerimden vererek ilerlemeyeceğim. Kendinizi şuan cidden bu hikâyenin içinde olarak okumanızı istiyorum. Çocuğunuz var. Okula göndereceksiniz. Ana sınıfından tut, üniversite dönemine kadar hayata dair her şeyi öğrendiği eğitildiği yerden tut, kim tarafından yetiştirildiğine varana kadar ince eleyip sık dokumanız gereken bir mevzu olduğunda hem fikir olduğumuzu düşünüyorum. Bu insanlar mı eğitecek çocuğunuzu? Bu insanlar mı çocuğuna bir şeyler katabilecek? Üzülerek söylüyorum ama bu konu cidden şansa kalmış bir konu. Çocuğunuzun şansına yani. Nereden bilebilirsin bu insanın özel hayatını. Nereden bilebilirsin ne kadar bilebilirsin sınıfın içinde bu insanın nasıl olduğunu.
Yani ülkemizde maalesef değerinin tam karşılık bulmadığı bu meslek dalı, meslek eğitimi konusunda da sınıfta kalıyor. Bu bölüme gelip öğretmen olmayı göze almış kişiler varsa özel teste tabii tutacaksın. Nasıl ki bir firma bünyesine çalışan alırken ıvığına cıvığına varana kadar kırk tane test yaptırıyorsa devlet bünyesine alınan ellerine geleceğimizin emanet edildiği bu insanlara hangi test yapılıyor? Kişilik envanteri, grup çalışması, zekâ testleri, matematik testleri, sözel mantık? Grup mülakatı, mülakat? Aaa sahi ya mülakat oluyordu. Kıçı kırık herhangi bir okulda herhangi bir vizyonsuz jüri grubunun heyetinde adları soyadları soruluyordu. Bu kadar. KPSS’de ne kadar coğrafya tarih yaptılarsa artık onun eş değerinde bir puanla mülakatı geçiyorlar tabi ki.
Biz hala soralım, eleştirelim sistemi, düzeni bozuk dünyayı. Çuvaldızı kendimize asla batırmadan..
Sevmiyor musun okumayı, bir şeyler izlemeyi, güncel kalmayı? Kafanı kaldır, karşına bak. Kapı da işte tam orada. Sizin boğazınızdan geçecek bir lokma için, elinize gelecek üç kuruş paranın kurbanı, geleceğimiz, çocuklarımız olamaz.
Hayat enerjinizi bir an kaybetmeden sağlıkla ve huzurla..