Bu yazı okunurken Rengin – Aldatıldık şarkısı dinlenilmesi tavsiye edilmektedir.
2000’li yılların başında biz 94, 95, 96 vs. doğumlu çocukları, televizyonun başında akşam dört beş sularında art arda yayınlanan Bugs Bunny, Tom ve Jerry, Tazmanya Canavarı, Sylvester ve Tweety’nin yanı sıra o günlerin vazgeçilmez çizgi filmlerinden olan Scooby-Doo, Casper, Ayı Yogi’nin başlamasını dört gözle beklerdik. Powerpuff Girls çizgi filmiyle ortada superwoman edasıyla dolaşan bir yandan da oyuncak tencere tavasıyla kendi hayal dünyamızda yağımızı salçamızı kavurup en leziz yemekleri bebeklerimize yedirmekle meşgul olan kız çocukları olarak kuaförcülük oyununda da bir numaraydık. Mahallenin erkek çocukları en iyi futbolcu edasıyla attığı golün haklı sevincini yaşardı. Erkek kız farketmeksizin mahalle aralarında hep birlikte cipslerden çıkan tasolarla maç yapıp öbür yandan ip atlamak için kuyruğa girerdik. Tüm bunlar yaşana dururken etrafımızda hayat akmaya devam eder ve gelmesini dört gözle beklediğimiz o güzelim yaz tatillerinde tüm akrabaların toplandığı harman zamanlarında abilerimiz, ablalarımızla vakit geçirmek bizim için en keyifli şeydi. Onları gizli gizli dinlemek, telefonlarını alıp kaçırmaya çalışmak aksiyon filmlerini aratmayacak hamlelerde bulunarak çocuk halimizde hayatımıza heyecan katardık. O zaman o ablalarımızdan abilerimizden kimisi üniversiteyi yeni kazanmış kimisi üniversite üçüncü sınıfa geçmiş kimisi mezun olmuş gelmiş kimisi ise iş arıyor olurdu. Çocuk aklımızla sohbet etmeye çalışırken sorduğumuz soruların arasında kaç yaşındasın sorusu adeta başı çekerdi ve aldığımız 22, 23, 24 gibi yanıtları gözümüzde o kadar büyütürdük ki çok büyüklermiş gibi gelirdi onlar hep. Biz hep çocuk kalacakmışız, oyunlarımızı oynayıp okulumuza gidip gelirken onlar hep büyük kalacak hissi bizimle bu zamana kadar gelivermiş, biz büyüdüğümüzü fark edemezken..
Şuan kendi halime bakıyorum. Kendi dönem arkadaşlarımdan mezun olan var, çalışan var, evlenen var, benim gibi hala öğrenci hayatına devam eden var. Ama nedense aklım hala o günlerde. Her şeyi geçtim, askerliğe ne zaman gideriz, düğün tarihi belli oldu mu, nişan ne zaman olacak, iş görüşmen nasıl geçti gibi birçok sohbet konuları ile bizzat baş başa kalıyor ve sohbet esnasında bile fark edemiyoruz belki de..
Siz ne düşünüyorsunuz bilmiyorum ama ben hala o günlerde kaldım. Çoğu zaman sorguluyorum cidden geçmişin ablaları abileri biz mi olduk şimdi diye.
Büyüdük mü büyümedik mi bilmiyorum ama ben hala o içimdeki çocukla birlikte yaşayacağım daha çok günlerin olacağını çok iyi biliyorum. Canım istediğinde açıp çizgi film izlediğim, yeri geldiğinde çocuklarla oyun oynadığım, nerde olursa olsun gördüğüm bebekler için şekilden şekle girdiğim hallerimle çok mutluyum. Bu sefer de içindeki çocuğu hala kaybetmemiş olanlara selam olsun. Sizi seviyoruuuum:)
Hayat enerjinizi bir an kaybetmeden, sağlıkla ve huzurla…